Le temps des bourgeois - Η εποχή των αστών

About the artist

Αργυρακοπούλου Μαρία

Στα έργα της Μαρίας Αργυρακοπούλου, αρχές του μοντέρνου και του μεταμοντέρνου παρατίθενται σε αλληλοεπικαλύψεις. Οι περιγραφές «της πόλης» δημιουργούν έναν υβριδικό τόπο συνύπαρξης μιας διπλής επιθυμίας, να βιωθεί η αστική εμπειρία ταυτόχρονα ιστορικά, αλλά και μέσα από την επίγνωση της εφήμερης σύνθεσης των σκηνών της πραγματικότητας. Παράλληλα, επιχειρείται μια αναγωγή στο θεατρικό χώρο, όπου τα σκηνικά αλλάζουν ενώ οι κάτοικοι της πόλης εμφανίζονται και συστήνονται in absrtacto.
Ζωγραφική
Ακρυλικά, καμβάς<

Βερικίου Έφη

Το ζήτημα δεν είναι αν η ποικιλομορφία των απόψεων και των πράξεων των ατόμων που συμβιώνουν στην πόλη είναι ευεργετική για τους ίδιους και τις μικροκοινότητες που συστήνουν, αλλά κάτω από ποιες συγκεκριμένες συνθήκες ευδοκιμεί μια ισότιμη επικοινωνία και σε ποιον τρόπο σκέψης ανταποκρίνεται. Η σύγχυση που διαχρονικά εκφράζεται μέσα από το σχήμα της Βαβέλ, διατυπώνει ένα χάρτη της κατάστασης των σημερινών κοινωνιών, συμπεριλαμβάνοντας την ερμηνεία της οικονομικής κρίσης, της ευρύτερης ευρωπαϊκής κοινωνικής καμπής και την κατάσταση της βαθιάς ιστορικής άγνοιας των πολιτών. Στα έργα της Έφης Βερικίου η σύγχρονη αστική πραγματικότητα &ndash; ως εξέλιξη των προηγούμενων φάσεων της &ndash; παρουσιάζεται υπό τη μορφή της εννοιακής της αποδόμησης.

Ζωγραφική
Μεικτή τεχνική, καμβάς

Βρετού Νινέτα

Η λειτουργία του Λόγου που σχετίζεται με την οργάνωση μιας ιστορικής-κοινωνικής-πολιτισμικής συνέχειας, αντικαθίσταται από έννοιες που δρασκελίζουν τις περιοχές (και τα όρια), εντός των οποίων ορίζεται η κάθε κοινωνική τάξη. Έτσι, παραδοσιακές έννοιες ευρίσκονται τώρα μέσα σε εντελώς διαφορετικά περιεχόμενα της κοινωνικής και της πολιτισμικής ζωής. Μέσα από τις παραστάσεις ενός σύγχρονου αστικού τοπίου, το έργο της Νινέτας Βρετού επιχειρεί να δημιουργήσει μια μεταφορά για τον τρόπο με τον οποίον οι διανοούμενοι του πολιτικού Λόγου κατασκευάζουν τις έννοιες της σημερινής εποχής.

Ακρυλικά, μελάνια, ψηφιακές εκτυπώσεις σε επίπεδη φωτεινή βάση.

Δασκαλοπούλου Βούλα
Η δουλειά της Βούλας Δασκαλοπούλου αφορά στη δημιουργία δομών μέσα από τις οποίες εκφράζει συστήματα και σχέσεις. Έτσι, στην κατασκευή ενός Φορέματος εμπεριέχεται ολόκληρη μια μικρή κοινωνία. Πρόκειται για την άριστης οικονομίας κοινωνία των μελισσών, η οποία εκφράζεται στη δημιουργία κελιών σμηνουργίας, που εξελίσσονται στη δημιουργία της κηρήθρας. Το κερί (το υλικό της κηρήθρας,) βγαίνει σαν μικρά λέπια από τους κηροφόρους αδένες που βρίσκονται στις&nbsp; κοιλιές των μελισσών. Από τη δημιουργία κατοικίας μέχρι το σύστημα αναπαραγωγής, ο μικρόκοσμος των μελισσών συμβολίζει τη μετάβαση από το χειμώνα στην άνοιξη και εδώ, τη μετάβαση από τις αγροτικές στις αστικές κοινωνίες των πόλεων (εσωτερική μετανάστευση).

Εγκατάσταση, διαστάσεις μεταβλητές
Σύρμα, κηρήθρα, πολυεστέρας

Στην κατασκευή των Μασκών πάλι, εμπεριέχονται τα στοιχεία μιας καταγωγής φορτισμένης από εξαγνιστικές, θεραπευτικές και προστατευτικές πρακτικές. Με αναφορά στον παραδοσιακό οικισμό της Χάρμαινας και τα παλιά πλινθόκτιστα βυρσοδεψεία της περιοχής, οι Μάσκες αποτελούν μια υπενθύμιση προς τις εσώτερες δυνάμεις, που κυριεύουν τη γη των Ταμπάκηδων και τους μύστες της. Η ανάγνωση εδώ, λειτουργεί και κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Εγκατάσταση, μάσκες με βάσεις
Πηλός, ρακού

Καπετανάκη Λίλη
Όσοι από εμάς μελαγχολικά συζητάμε για τα-πράγματα-που-θα-μπορούσαν-να-έχουν-συμβεί, αν μόνο σκεφτόμασταν-καλύτερα θα πρέπει να ξανασκεφτούμε και μαζί να σχετικοποιήσουμε την αξίωση μας ότι διατηρούμε την ικανότητα της Κριτικής-του-Καθαρού-Λόγου και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα που μας περιβάλλει ως συμμετέχοντες και όχι ως παρατηρητές. Αρκεί να μπορέσουμε να δούμε τις πιο μακρινές, και ίσως κρυφές μας ρίζες μέσα στην ιστορία των ιδεών. Συμβολικά (με γραφή που μας παραπέμπει στην υπόσχεσή που έχουμε δώσει στον εαυτό μας να ξαναμελετήσουμε τον Ελληνικό Διαφωτισμό), στα έργα της Λίλης Καπετανάκη, η υπόσταση της γυναίκας-μήτρας (η κατανόηση της θέσης μας), θα φέρει ζωή στην πόλη (την κοινωνική μας υπόσταση), που εδώ και πολύ καιρό έχει αρχίσει να αποσυντίθεται.

Ζωγραφική
Ακουαρέλα, χαρτί

Κότικα Γιώτα
Η Γιώτα Κότικα προσεγγίζει την Εποχή των Αστών μέσα από τη δημιουργία μιας σειράς από κουτιά, τα οποία φέρουν στις επιφάνειές τους σύντομες ιστορίες, μικρούς μύθους. Διανοητικά παραμύθια, αφηγήσεις συχνά τρομακτικές, στις οποίες παρελαύνουν παιδικές ή ενήλικες μορφές, ανθρώπινα πουλιά και περίεργοι ταξιδιώτες, αποτελούν τους κύριους πυρήνες της ζωγραφικής εγκατάστασης sToRy boX. Ανάμεσα στους κόσμους των σχεδίων της και στο αστικό κοινωνικό σχήμα υπάρχει μια ακριβής δομική αντιστοιχία, και τα δύο μπορούν να αναχθούν στην ίδια ριζωματική δομή, παρά την πολυμορφία των περιεχομένων που συμπαραδηλώνουν.
Εγκατάσταση. Κουτιά και ζωγραφισμένες επιφάνειες. Διαστάσεις μεταβλητές.
Μολύβια, κιμωλίες, ξηρά παστέλ, ξύλο. Video/animation (ακούγεται η φωνή της ηθοποιού Δέσποινας Καμπουροπούλου).

Κουτρούλης Στέλιος
Ο Στέλιος Κουτρούλης δημιουργεί μια σειρά από μικρά γλυπτά που παραπέμπουν σε ανθρώπινες ζωόμορφες φιγούρες, συμβολίζοντας έτσι τους αστούς, οι οποίοι παρουσιάζονται σε ακραίες παραμορφώσεις, αποτέλεσμα των παθών (έξεων) που καλλιεργούν. Οι φιγούρες αυτές μπορούν να τοποθετηθούν μεταξύ τους σε διαφορετικούς συνδυασμούς, δυνατότητα που μας επιτρέπει να αισθανθούμε την δύναμη εκείνου που δημιουργεί τους δικούς του κανόνες, σε ένα παιχνίδι χωρίς αντίπαλο.

Εγκατάσταση
Πηλός

Στα ζωγραφικά κολάζ του, οι ανθρώπινες ζωόμορφες φιγούρες εκφράζονται κοινωνικά μέσα από τις κρυφές τους σκέψεις, τις βίαιες πρακτικές τους και τις διαταραγμένες σχέσεις που συνάπτουν στο πεδίο μιας κοινής ηθικής συνωμοσίας. Και εδώ διατηρείται μια ψυχαναλυτική προσέγγιση του αστικού σχήματος, ειδωμένου μέσα από τα νευρωσικά συμπλέγματα που αυτό αναπτύσσει.
Μεικτή τεχνική, χαρτί

Λαουρδέκης Θοδωρής
Η αντίληψη ή αίσθηση του κόσμου στο σύνολό του, δηλαδή οι μορφές της εποπτείας και οι κατηγορίες της νόησης (σύμφωνα με τη γλώσσα του Καντ), υπόκεινται τώρα στην πολυμορφία και την παροδικότητα των σύγχρονων συνεχόμενων κοινωνικών μετασχηματισμών. Μέσα σε αυτή τη διαρκώς μεταβαλλόμενη διαδικασία, ο Θοδωρής Λαουρδέκης σχολιάζει τις έννοιες του εγκλωβισμού και του ελέγχου των ατόμων που αποτελούν τις κοινωνίες των σύγχρονων πόλεων.
Το άτομο εδώ προσπαθεί να διατηρήσει την συγκρότησή του μέσα στις εχθρικές για αυτό συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί κατά την επιβολή ενός κλίματος, πρωτίστως ηθικής και δευτερεύοντος οικονομικής παρακμής.
Ζωγραφική
Λάδι, καμβάς

Massad Adonis
Πώς έφτασαν τα πράγματα ως εδώ και ποιες μορφές πήρε η αλλαγή της αίσθησης του κόσμου στο πλαίσιο της αντικατάστασης της Ενωμένης Ευρώπης σε μια Ευρώπη που τα κράτη &ndash; μέλη της εξασκούν αμοιβαίες πολιτικές επικράτησης υπό τη μορφή κυνομαχιών; Πώς διαχωρίστηκε από κοινωνική σε ατομική η εικόνα της αυτοδιάθεσης και της ελευθερίας της σκέψης; Είναι αποτέλεσμα προσωπικής, κοινωνικής ή εθνικής ταυτότητας η αδυναμία να συνειδητοποιήσει ο καθένας από εμάς τις συνέπειες της αναβλητικότητάς του προς οποιαδήποτε δράση;

Κολάζ, χαρτί

Τσούμας Ιωάννης
Το έργο του Ιωάννη Τσούμα αποτελεί μια μορφή διαμαρτυρίας κατά της επίδρασης του βιομηχανικού νεωτερισμού στις σύγχρονες κοινωνίες. Σχολιάζει την επιρροή της καπιταλιστικής ιδεολογίας στο άτομο, η οποία μοιάζει να αποδομείται καθώς οι κοινωνικές ομάδες στις οποίες αυτή επιβάλλεται καταρρέουν. Επίσης, θέλει να στρέψει την προσοχή μας στην έναρξη και ταυτόχρονα στον εορτασμό του τέλους αυτής της &laquo;αδηφάγου τεχνολογικής ανάπτυξης&raquo;, και ταυτόχρονα τη μετάβαση του παγκόσμιου πολιτικού μορφώματος από την παρούσα στείρα κατάστασή του σε ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο. Η παρούσα δουλειά του αναφέρεται στην τελευταία παρέλαση της εποχής των μηχανών, η οποία σημαίνει για τον ίδιο, ένα παγκόσμιο σύμβολο της αστικής τάξης.

Ζωγραφική
Μεικτή τεχνική, καμβάς

Φούτρου Κέλυ
Κάθε αλλαγή την οποία επιφέρει στην αίσθηση του κόσμου η φιλοσοφία, η τέχνη ή η επιστήμη, δεν προξενεί αναγκαστικά και μια ανθρωπολογική μετατόπιση της στάσης του ατόμου, ωστόσο έχει οπωσδήποτε μακροχρόνιες επιδράσεις πάνω στο πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο οι διάφορες κοινωνικές ομάδες. Και ενώ η αρχική εικόνα που παίρνουμε από το έργο της Κέλυς Φούτρου είναι μια έκρηξη χρωμάτων, στην πραγματικότητα πρόκειται για τη χρήση μιας συμβολικής γλώσσας, η οποία αναφέρεται στην ανατροπή των περιορισμών που οριοθετούν τη σύγχρονη καθημερινή εμπειρία. Η αποσπασματικότητα, η ανακρίβεια και η ασάφεια της ενημέρωσης και ο φόβος που αυτή προκαλεί, αποτελεί το αντικείμενο που εξετάζει στην παρούσα σειρά έργων της.
Ζωγραφική
Μεικτή τεχνική, καμβάς